ای بندگان دینار و درهم: من دینار و درهم را نیافریدم مگر به این خاطر که بوسیله آن روزی مرا بخورید و پوشیدنیهایی که من برایتان آفریدم بخرید و بیپوشید و از آن در راه من به مستمندان انفاق و بخشش نمائید اما شما کتاب مرا گرفتید و زیر پا نهادید و دنیا را گرفته و بر بالای سر خویش قرار دادید. خانه های خویش را رفیع و بلند ساختید ولی خانه مرا خوار و خفیف نمودید ، به خانه های خود انس گرفتید و خانه مرا تنها گذاردید. پس شما بندگان آزادمنش و نیکوکاری نیستید. ای بندگان دنیا! همانا مثل شما مانند قبوری است گچبری شده که ظاهری مزین اما باطنی زشت و قبیح دارد. ای فرزند آدم! همانطوری که چراغ بالای بام خانه نمی تواند ظلمت و تاریکی داخل خانه را جبران کند، همینطور کلام پاکیزه و زیبای شما نمی تواند اعمال پست و تباه شما را جبران نماید. ای پسر آدم! عملت را خالص گردان و از من درخواست چیزی مکن، زیرا (در صورت خلوص عملت) من خود بیش از آنچه درخواست کنندگان از من می خواهند به تو عطا خواهم کرد.
مرجع
کتاب حسن دل
بتحقیق و تصحیح علی صدرائی خوئی ، ص 176
