خبر داری که به دنیا سلام نکردی و همیشه با حال پریشان و نه گفتن به دنیا، خودت را فقط طرد کردی؛ خُب که پی؟ بهتر نیست با دنیا آشتی کنی!!! شاید باورت نشه، ولی من بهت میگم: «همه منتظر هستند، که بلند داد بزنی آهای مردم دنیا، خیلی دوستتون دارم، ممنونم که من را توی جمع خودتون قبول کردید، مراقب خودتون باشید.»
هرکسی که راست گفت، نکو پندار نیست و هرکسی برای ما زیرآبی رفت، آدم بدی نبوده، و فقط شاید باورت نشه که می‌خواسته بیدارم کنه! بیدار از خوابی که عمیق و عمیق، پندارم را به چاهی، تبعید کرده است...
خُب دیگه چی!!؟ خدای ناکرده که نمی‌خواهی، خدا را تنبیه هم کنی؟ اشتباه نکنید، لفظ و کلام، معنای بسیار عمیقی دارد. بهم بگویید: «تا حالا از نسبت به کاری انجام می‌دهید و دستمزد کمتری می‌گیرید، چه احساس و یا تجربه‌ای دارید و خواهید داشت؟» اینکه تلاش کنید و بی‌صبرانه منتظر پاداش باشید، خوب است، ولی دلیل نمی‌شود که در صورت دریافت دستمزد کمتر، بخواهید از سر و ته کار بزنید، این عین خیانت به خودتان است؛ بهتر است شفاف‌تر بازگو کنم که یا کاری را قبول کرده‌اید و مسئولیت اجرای صحیح آن را پذیرفته‌اید و یا اینکه به خودتان خیانت می‌کنید و با کم‌کاری سعی در نابودی خودتان دارید.
آهای مردم دنیا، بیایید و خدا را مدیون خود کنیم؛ اینکه تلاش کنیم و تلاش کنیم و تلاش کنیم. از هر دستی بدهید، از همان دست باز خواهید گرفت و این قانون دنیاست؛ کاشت، داشت و برداشت و من امروز، با شعار "من خدا را مدیون خود خواهم کرد" شروع میکنم، شروع میکنم.
ساعت 07:17 مورخ 1402/10/28
خوابم یا بیدار، ولی هرآنچه هست، آنرا دوست دارم. صبح بخیر عادت‌های خوبم و هزار هزار سپاس که وجود عادت‌های شیرین در ابتدای صبح، انگار تمایزی مرا از اطرافیانم، مرا رنگیده است و احساس شور و شعف و انرژی خبرسازی به من روحیه یک روز طلایی را می‌دهد. هنوز باور ندارم که قانون برتری خفیف از آنچه که در تصور داشتم، به من انرژی کائنات را داده است و هر روز با رنگ‌های طلایی به روند رو به رشدم، امیدوارانه‌تر می‌اندیشم. امید دارم، روزگار نزدیک بتوانم رنگ دوستانم را زیباتر بنمایم و به جهان ثابت کنم که رنگین کمان طلایی در افق دید پیش روی ما وجود دارد و کافی کمی در خود نگریسته و طلای وجود خود را دید.
قریب به یکسال و اندی است که مطالعه روزانه کتاب در برنامه روزانه‌ام جای گرفته و خیلی خرسند هستم که با دنیای کتاب آشنا شدم و حالا، هر روز با مجموعه‌ای از نکات ارزشمند از کتاب‌هایی که دور خودم جمع کردم، آشنا می‌شوم؛ کتاب‌هایی که ارزش ذاتی علم و آگاهی را بهم یادآوری میکنند و حالا با کتاب "برتری خفیف" که فلسفه شخصی من را در مورد مسیر زندگی تغییر داده و با یک اصول و قانون مدیریت شده، کارهام را به پیش میبرم.
دنیای زیبای کتاب و دوستی آشنا که زمانی از آن دور شدم و دیگه از دستش نمی‌دهم.
اراده کردم تا خودم را بازسازی کنم و دوباره برای مسیری بمراتب بهتر، آماده شوم...
شب‌ها با نگاهی تامل برانگیز به خودم و روزهایی که می‌تونستم داشته باشم، خودم را به چالش می‌کشونم؛ رخ به رخ آینه، با خودم حرف میزنم و گاهی کارمون به دعوا کشیده میشه و گاهی با گریه و خنده از خودم دور میشم، ولی مواقعی هم بوده که می‌خواستم آینه را خردش کنم ولی دوباره آروم و آزاد از قیل و قال به درونم می‌اندیشم و در رده‌های میانی با وقار و متانت خاصی کشش ناهماهنگی را به خودم درود می‌فرستم.
برداشت روزانه از گفتگوهایی که داشتم به خودم برگشتم و حالا اراده کردم تا خودم را بازسازی کنم و برای مسیر بمراتب بهتر، آماده شوم. حس و حال روزهایی را دارم که دوباره باید تصمیم بگیرم و دوباره خودم را در یک مسیر جدید، هدایت کنم.
واگویی‌‌های صبحگاهی:
بگذار خیالت را راحت کنم، دیگه دوباره بهت سلام نمیکنم و برای اینکه ازت عبور کنم، سخت خودم را به کار گرفتم و دیگه رنگ منم نخواهی دید؛ تو به من خیر نرسوندی و خطای من هم در همین بود؛ بله تو دوست اشتباهی‌های من هستی، و تو نادانی محض هستی؛ برای آخرین دیدار بهت میگم: «اگر اسمت را گذاشتم نادانی، چیز اغراق آمیزی نگفتم و از تو دوری میکنم.» و دوباره سلام به خودم و میگم: «دوستت خواهم داشت تو واقعی هستی.»
برای روزهای که باور دارم لیاقتش را دارم از نادانی‌هایم فاصله میگیرم و هرآنچه که مرا از باورهایم دور میکند به نام نادانی در اتاقکی تنهایشان میگذارم.
دوباره سلام به خودم و به دانایی و روزهای طلایی رسیدن‌ها...
اما همسایه جان این را هم به یاد بیاوریم که گاه شعر آنقدر از آینده می‌آید که کمتر به لحظه‌ی سرایش مربوط است. گویی انگیزه اولیه فقط یک بهانه بوده است و بعد شعر به چیزهایی بسیار فراتر از خودِ بهانه می‌رسد.
از کتاب همسایه! چیزهایی امشب به یادم می‌آید. از هیوا مسیح ص24
1402.04.28
راز زمان این است: زمان نیرویی است که آن اقدامات کوچک، تقریباً نامحسوس و ظاهراً ناچیز روزانه را به نتایج بزرگ و دور از انتظار تبدیل کند.
اقدامات روزانه مداوم و پایدار + زمان = کسب نتایج فراتر از انتظار
برگرفته از کتاب برتری خفیف از جف اولسون ترجمه نورا حاجی باشی.
.
خیلی باز خودم کنار آمدم به مسیر متداوم و ارزش دست پیدا کنم. از اینکه در هیاهوی دنیای کنونی، تنها با لحظات آنی خودم را وفق دادم، کمی عصبانی هستم و به روند درست برخواهم گشت. اینکه به زمان اعتکاد کنم و بر داشته‌های خودم تکیه کنم و از رشد و بالندگی توانایی‌هایم بهره بگیرم.
کمی تعصب عمر و باور مسیری که انتخاب نموده‌ام و اینکه نمی‌توانم با وجود عمر یکبار مصرف خودم، تجربه‌های زیادی کسب کنم کمی خنده‌دار و پشیمان کننده متصور هستم. می‌آموزم که پندار درست در مسیر خود داشته باشم و بر باورهایم تفکر نقادانه داشته و به مسیرم ادامه بدهم معجزه اتفاق خواهد افتاد.
1402.04.24
نداشتن علم یا بی توجهی به عقل و خرد؟ به نظرتون کدوم یکی از این دوتا گزینه منشأ جهل و نادانی ما شده است. یعنی چون علمش را نداریم، دچار جهل شدیم و یا استفاده نکردن از اندیشه و خرد ما را جاهل و نادان میکنه. چه عالمانی که باوجود سطح دانش و سوادشون ولی دچار جهالت هستند و چه افرادی که با علم اندکشون از خردمندی و عقلانیت برخودار هستند.
علم و سواد خوبه و لازمه رشد و پرورش ذهن و تمرین خودآگاهیه ولی تا زمانیکه از نعمت اندیشه بدرستی استفاده ننماییم و تنها جمع کننده اطلاعات باشیم، نمی‌توانیم از داشته‌های خودمون بدرستی بهره‌مند بشویم. اگر کوه طلا هم داشته باشی، تا زمانیکه نتونی با خرد و اندیشه درستت ازش استفاده کنی، غیر از تباهی چیزی عایدت نمی‌شود. چه بسیار افرادی که با نداشتن به داشتن‌ها می‌رسند و چه کسانی که با وجود فراوانی ولی نادانسته، نیستی را به ارمغان می‌آورند.
1402.04.20
من ارباب سرنوشت خویشم؛ من ناخدای روح خودم هستم. برگرفته از کتاب باشگاه چنج صبحی‌ها از رابین شارما
یکبار هم نشد از خودم تعریف کنم و دائم به خودم غرولند میکنم، آخه مسبب این وضعیت کیه؟ چطوری شد که من تو این شرایط ماندگار شدم و نتونستم خودم را به اثبات برسونم، ولی کم کم دارم از دوستم راهنمایی میگیرم، دوست عزیزم "کتاب" و امروز کتاب باشگاه پنج صبحی‌ها، نکات خیلی قشنگیه بهم یادآوری کرده و به من گقت: «مسبب شرایط امروزت، کسی نیست بغیر از خودت، تو ارباب سرنوشت و ناخدای روح خودت هستی.» این یکم منو مضطرب و هوشیار کرد و به این درک رسیدم که درونم را اصلاح و باورهایم را تغییر بدهم، روحم را آزاد کنم و با دنیای اطرافم آشتی کنم، فکر و ذهن و قلبم را به چالش بکشونم و با تدبیر آنها را بهم نزدیک کنم. من ارباب سرنوشت خویشم و من ناخدای روح خودم هستم، من هستم که باورهایم را شکل دادم، اگر این باورها نادرسته مشکل از خودم بوده و اگر شرایط امروزم قابل قبول نیست، تنها به خودم برمی‌گردد و من بودم که خواستم اینجوری بشه؛ من ارباب سرنوشت خویشم و من ناخدای روح خود هستم.
1402.04.14 ساعت 05:11
آرزو داشتم روزی مثل کرم شب‌تاب بدرخشم و بتونم توی تاریکی، راهم را پیدا کنم و دزدکی بدون اینکه کسی بفهمه، شب‌ها کتاب بخونم، وای چی میشد اگه چراغی درونم باشه و بتونم چیزهایی را که مردم گم کردند پیدا کنم، هییی! و این چه آرزوی قشنگیه، کاشکی می‌تونستم. ولی اگه تو روز روشن باشم آنموقع که خیلی ضایع است، خُب یاد می‌گیریم که چه موقعی روشن باشم و چه موقعی نور ندهم؛ ولی حالا که مثل کرم شب‌تاب نیستم، چیکار کنم؟ دو دوتا چهارتا، یکی بود یکی نبود، خروس محله صدا میکنه ول کن بابا داری برای خودت شعر میگیا!!!
آرزو که عیب نیست، میتونی توی ذهنت هرچی میخوای آرزو کنی، مهم اینه که با آرزوت، دنیات را بسازی و از آن لذت ببری، راضی باشی و فرصت‌هات را از دست ندهی، اینکه بهت بخندند ولی باور داشته باشی خودت به خودت نخندی.
آرزو میکنم دنیایی که برای خودتون میخواهید جای همه باشه و تک تنها توی دنیات زندگی نکنی؛ اگه بتونی دنیای درونت را زیبا ترسیم کنی، مطمئن باش، میتونی دنیای بیرونت را هم به زیبایی دنیای درونت کنی.
آرزو دارم روزی مثل کرم شب‌تاب بدرخشم و بتونم راهم را توی تاریکی پیدا کنم و چیزهایی را که مردم گم میکنند براشون پیدا کنم.
1402.04.11 یک شنبه ساعت 05:11 صبح
آزادی یعنی رهایی از ترس، رهایی از آنچه که انسان را از موفقیت و رسیدن به خواسته‌هایش جلوگیری میکند؛ آزادی برای ما انسان‌ها معنای متفاوتی میکنه، یکی آزادی را راهایی از بند و زندان معنی میکنه و یکی آزادی را بمعنای رهایی از خواسته‌های جمعی در نظر میگیره، مهم اینه که برای بدست آوردن آزادی، چه چیزی را خواهان باشیم و چه چیزی را نخواهیم داشته باشیم. آزادی نفس، عقیده، احساس، سرمایه، محیط و زندگی، عقیده و منش رفتاری و هزاران موضوع دیگر که اگر بخواهیم عنوان کنیم از وقت و نوشته این وبلاگ خارج است.
آزادی از نظر من، یعنی رهایی از بند عقاید و افکار نادرست و رسیدن به حد اعتدال آگاهی؛ اینکه با کتاب دوست باشی و ذهنت را به دنیای آگاهی بسپاری تا دنیای درونت را کشف کنی و بعد برای دنیای بیرون قابل تحسین باشی. به داشته‌هات افتخار کنی و از خدای خودت سپاس گذار باشی و به تک تک لحظه‌ها و فرصت‌هایی که به تو داده بدرستی استفاده کنی، از مرگ نترسی و به آینده امید داشته باشی و برای تک تک لحظاتت برنامه‌ریزی منسجمی داشته باشی، از گردونه زندگی چرایی را بگذاریی کنار و چیستی و چگونگی دنیای خودت را متحول کنی، ناداشته‌ها را توی یک پرونده خلاصه کنی و به داشته‌ها و خواسته‌های خودتت بدرستی جامع عمل بپوشونی.
آزادی رهایی از ترسی است که توی فکر و اذهان ما جای دادند و بهمون یاد دادند که همیشه گریزان و ترسان از رویاهایی که دوست داریم بهش برسیم باشیم، دورغ نگیم، چرا که آتش جهنم داره ولی هیچ وقت بهمون نگفتند که دورغ انصاف را ازت به دور میکنه، انگار همیشه باید یک بچه باقی بمونیم و بزرگ نشیم. برای رهایی از ترس بهتر بزرگ بشیم و دنیای خودمون را بسازیم.
1402.04.07
امام صادق (ع) : پسران نعمتند و دختران حسنه، و خداوند از نعمت‌ها باطخواست میکند و برای حسنات پاداش می‌دهد. کتابخانه احادیث
بیا تا قدر یکدیگر بدانیم
که تا ناگه ز یکدیگر نمانیم
جمعه ۱۴۰۲.۰۴.۰۲ اردوی جهادی گروه پزشکی . روستای ریجن از توابع شهرستان کاشان
اهرام به او لبخند می‌زدند و او نیز لبخند می‌زند و سانتیاگو به نشانه‌ها اعتقاد داشت و اینگونه بود که به رویایش لبخند زد و آنچه را که در این مسیر بازیافته بود باور داشت.
کتاب کیمیاگر، داستان چوپان اسپانیولی را بازگو میکند که بدنبال رویایش، مسیر اهرام مصر را از اسپانیا تا به افریقا می‌پیماید و در این راه با افراد زیادی و مشکلات و نشانه‌های فراوانی روبه‌رو می‌گردد. لذت بخش‌ترین قسمت داستان آن هنگام است که سانتیاگو سرانجام با دیدن اهرام، سادگی زندگی را از آنچه پیچیده به نظر می‌رسید بازیافته بود و به گنج و رویایش رسیده بود؛ توصیه میکنم این کتاب را در چند نوبت بازخوانی کنید تا گنج درون این کتاب را بدست بیاورید.
زندگی در عین پیچیدگی، بسیار ساده حقایق را بیان میکند و برای درک این حقایق تنها عشق کافی است، عاشق در دنیای خود به هرآنچه که باور دارد خواهد رسید؛ عاشق باش تا زندگی معنی کنی.
ناماسته در هند و نپال به معنی خوشامدگویی و سلام کردن است. ناماسته علاوه بر معنی متداول آن مفهومی مذهبی نیز دارد که عبارت است از «من به آن ذره خدایی که در توست تکریم میکنم». بنابر سنت رایج هنگام گفتن این لغت در مقابل گورو یا رهبر معنوی دو کف دست‌ها را بالای سر یا در مقابل صورت به هم می‌چسبانند. ولی در مقابل دیگران دو دست را در مقابل سینه قرار می‌دهند.
منبع ویکی‌پدیا
خود را تسلیم ناامیدی نکن. این باعث می‌شود نتوانی با قلبت صحبت کنی. (کتاب کیمیاگر از پائولوکوئلیو ترجمه محمحدجواد نعمتی صفحه124)
و چه زیباست گفت‌وگوی درونی و صدای طنین انداز قلبت که تو را به سوی نشانه‌ها میبره، باور داشته باشی یا نه، ولی قلبت بهت دروغ نمیگه، پس باهاش دوست باش و سعی کن که گوشت صداهایی را که دیگران نمی‌توانند بشنونند را بشونه و این تو را یک پله جلو میبره.
چگونه لهجه نداشته باشیم!
حداقل 5 روز در هفته و به مدت 15 تا 30 دقیقه تمرین خود گویی و ضبط صدای خود را انجام دهید
تمرین در ریتم صحبت کردن و ادای استرس های لهجه مورد نظر
تمرین بلند صحبت کردن
گوش دادن به لهجه مورد نظر و دقت در نحوه لهجه ادا شده
گرفتن معلم خصوصی
گوش دادن به سخنرانی
حضور در جمع و توجه به گفتگوهایی که انجام میگیرد
مرجع
https://pezeshket.com
پیرم و گاهی دلم یاد جوانی می کند
بلبل شوقم هوای نغمه خوانی می کند
بازدهی معکوس نشانه ای مخفی از فرآیندهایی است که در ظاهر مثبت ولی در باطن منفی است.
تکنولوژی خوب و مثبته ولی برای چه کسانی و برای چه هدفی؟
مسیرهایی که قدم برمیداریم، خواه مثبت و یا منفی! همه برایمان نشانه ای است که درست دیدن و درست اندیشیدن برایمان تعیین راه میکنه.
